اولين جمله اي كه ما در اول دبستان مي آموزيم چيست !؟

بابا آب داد / بابا نان داد...

مي دانيد اولين جمله اي كه انگليسي ها در دبستان ياد مي گيرند چيست؟
من مي توانم بخوانم و بنويسم...

و اولين جمله ي ژاپني ها:
من بايد بدانم...

و اين است كه ما هميشه چشممان به دست پدر است و پدر را ضامن تامين ملزومات زندگي مي دانيم و در بزرگسالي نيز حتي زندگي تجملي را انتظار داريم كه ارث پدري باشد.

و تلفيق بشه با 

چه كنيم تا كودكمان روز اول مدرسه خوشحال باشد؟

مدرسه رفتن امروزه پيش آمادگي هاي خاصي ميخواهد، قبلش مهدكودك ميرن تا دوستيابي را ياد بگيرن تا بازي ها و آموزش هاي كنار بازي را ياد بگيرن 
بعد ميرن پيش آمادگي اول يا پيش يك دبستان 
بعد ميرن پيش آمادگي دو  يا پيش دو به قول مادران 
و بعدش قبل از روز اول مدرسه يكي دو مرتبه ميرن مدرسه با لباس مدرسه و جايزه ميگيرن و درسي نميخونند 
همراه مادرشون ميرن تا نگران نبودن او هم نباشند و بعد روز اول مهر معروف ميرسه و كودك با علاقه در اين دوران از مدرسه ياد مي كنه تا به مدرسه برسه و كم كم از مهد كودك دوستيابب را ياد گرفته
ديوارهاي رنگارنگ مهد كودك كه خيلي با هنرمندي خانمها و آقايان خوش ذوق كار شده حالا علاقه بچه ها را از دورتر ها در خيابان جذب ميكنه، اين در حاليه كه مدرسه هاي با ديوار آجري در زماني حدود بيست سال پيش از خيلي دور ما را با ترس نبودن مادر، روبرو ميكرد و بيشتر ماها،۵ ما تمام ساعت هاي اول روزهاي اول مدرسه و اول مهر را گريه ميكرديم و همه ستونهاي وابسته شدن به مدرسه نگاه مهربان معلم كلاس اول بود و همه مامان ها اميدشون به شخصيت پر توان اين معلم عزيز بود
اولين درس هاي ما ياد گرفتن مداد دست گرفتن بود، چطور مداد را درست بگيريم دستمون و الان بچه هاي اول دبستان به خوبي مدادگيري! و نقاشي را بلدند، شايد از قبل مدرسه معلم خصوصي هم داشتند، منتور اخلاقي هم شايد در يك تدريس خصوصي تجربه كردند، بلدند كمي حتي ارف كار كنند و خيلي توانايي هاي ديگه دارند كه حتي مادرها از همون ابتدا شايد كمتر بدانند
اما درسهايي كه هنوز در ابتدا ياد ميگيرند 
بابا آب داد و بابا نان داد است 

اين جاي تاسف دارد و ما در بخش آموزش و " آموزش خصوصي " خيلي كارها كرديم اما اين مسئوليت را همچنان از بالا به عهده پدر گمارده اند! چرا؟ 

در كشور ايران

بابا آب داد / بابا نان داد...
-  اولين جمله اي كه انگليسي ها در دبستان ياد مي گيرند چيست؟
من مي توانم بخوانم و بنويسم...

- اولين جمله ي ژاپني هادر كتاب هاي مدرسه:
من بايد بدانم...

و اين است كه ما هميشه چشممان به دست پدر است و پدر را ضامن تامين ملزومات زندگي مي دانيم و در بزرگسالي نيز حتي زندگي تجملي را انتظار داريم كه ارث پدري باشد.

كي قرار است دل به داشته و انديشه و توان خودمون ببنديم؟!
پدر تا سالها براي كلاس كنكور و كلاس آنلاين و تدريس خصوصي عربي و تدريس خصوصي حسابان و تدريس خصوصي زبان انگليسي كه شايد هيچوقت هم نتونستيم چند جمله را به انگليسي بگيم و خوب بشنويم و در آخر بار باز هم براي مهاجرت  كلاس آنلاين آيلتس و تدريس خصوصي تافل ميخواهيم چرا؟!

اول بايد توانايي شخص خود را بشناسيم و براي تقويت آن تا رسيدن به بهترين وضعيت خودمان تلاش كنيم